کرتین وال

اطلاعاتی درباره تاریخ نمای کرتین وال

کرتین وال پوشش بیرونی ساختمانی است که در آن دیوارهای بیرونی غیرسازه ای هستند و فقط برای جلوگیری از ورود هوا و ورود ساکنان استفاده می شود. از آنجایی که کرتین وال غیر سازه ای است، می توان آن را از مواد سبک وزن ساخت، مانند به عنوان شیشه، در نتیجه به طور بالقوه هزینه های ساخت و ساز را کاهش می دهد. مزیت اضافی شیشه این است که نور طبیعی می تواند به اعماق ساختمان نفوذ کند. نمای کرتین وال به جز وزن بار مرده خود هیچ بار ساختاری را از ساختمان حمل نمی کند.

سیستم‌های کرتین وال با سیستم‌های ویترینی متفاوت هستند که به گونه‌ای طراحی شده‌اند که چندین طبقه را در بر می‌گیرند، و علاوه بر الزامات طراحی مانند انبساط و انقباض حرارتی، نوسان و حرکت ساختمان را در نظر می‌گیرند. الزامات لرزه ای، انحراف آب؛ و راندمان حرارتی برای گرمایش، سرمایش و روشنایی داخلی مقرون به صرفه است.

از لحاظ تاریخی، ساختمان ها از چوب، سنگ تراشی یا ترکیبی از هر دو ساخته می شدند. دیوارهای بیرونی آن‌ها بار را تحمل می‌کردند و بیشتر یا تمام بار کل سازه را تحمل می‌کردند. ماهیت مصالح منجر به محدودیت‌های ذاتی برای ارتفاع ساختمان شد.

جالب است بدانید، که در قرن نوزدهم با توسعه استفاده از پنل‌های شیشه‌ای بزرگ در ساختمان‌ها، سیستم‌های نمای کرتین وال نیز ظهور کردند. از اواسط دهه سی میلادی و با شروع استفاده از آلومینیوم در صنعت ساختمان، استفاده از نمای کرتین وال رواج بیشتری پیدا کرد.